Lifephobia - All My Life (2017)

Najbardziej w prowadzeniu bloga lubię to, że mogę poznać świetne zespoły, na które inaczej bym nie trafiła. To daje mnóstwo frajdy i satysfakcji. W jakiś sposób czuję się potem związana z zespołami, których muzyka spodobała mi się najbardziej.

Dlaczego to piszę? Bo właśnie jednym z takich zespołów okazał się Lifephobia. Jeśli chcecie dowiedzieć się, co mnie w nich ujęło - czytajcie dalej!

Kilka słów o kilku płytach

Przyznam się, że dopadła mnie proza życia. Nie mam czasu nic napisać, późno wracam do domu i mam ochotę tylko odpoczywać (choć i tak 3 wieczory w tygodniu nie ma mnie w domu). Jeśli znajdę czas, obejrzę jakiś serial (jestem w trakcie kilku) lub posłucham muzyki. Jeśli o muzykę chodzi, staram się chociaż śledzić nowości od moich ulubionych wykonawców, i o nich chciałabym napisać kilka słów. Oto, co ostatnio przesłuchałam:

Exit Eden - Rhapsodies In Black (2017)

Zespołów z gatunku symfoniczny metal jest całkiem sporo i ciągle spotykam jakieś nowe. Wiele z nich może się pochwalić więcej niż jedną wokalistką w swojej karierze, tak więc pięknych (najczęściej) pań o jeszcze piękniejszych głosach jest w tym gatunku chyba więcej niż samych zespołów. Wokalistki te często występują na tej samej scenie, np. na Metal Female Voices Fest czy Female Metal Event (oba europejskie, bo symfoniczny metal to przede wszystkim Europa), ale też na innych festiwalach. Członkowie różnych zespołów często wymieniają się pomysłami, występują gościnnie na swoich płytach, chodzą razem na piwo itd.... Zespół Mayan na przykład stworzony został między innymi z muzyków Epiki i After Forever, wraz z ich wokalistkami. Oba zespoły pochodzą z Holandii, a twórca projektu Mayan, Mark Jansen był najpierw w After Forever a potem założył Epikę.

Chris Cornell - moje pożegnanie

Emocje już opadły, więc nareszcie mogę coś napisać. Chris Cornell był, jest i będzie jednym z moich ulubionych wokalistów, o czym wielokrotnie wspominałam na blogu. Wciąż trudno uwierzyć, że naprawdę nie żyje. Ciągle myślę, że to nieprawda. Ta wiadomość była tak niespodziewana i smutna, że zdanie użycie słowa "śmierć" obok nazwiska Cornella wciąż wydaje się niedorzeczne.

Dark Moon Lillith - amerykański przerost formy nad treścią

Nie pisałam już od ponad miesiąca, a mój ostatni post dotyczył końca HIM. Ktoś mógłby więc wyciągnąć wniosek, że będę więcej pisać, skoro mój ulubiony zespół zakończył działalność. Nic bardziej mylnego - brak czasu i pomysłów, mało przesłuchanych płyt, zero koncertów i ogólnie jakaś taka muzyczna rutyna. Postanowiłam odświeżyć swoje spojrzenie na muzykę i wybrać losowo jakąś płytę zespołu, o którym nigdy nie słyszałam i posłuchać jej na Spotify. Wybrałam Dark Moon Lillith - Occultation, ponieważ spodobała mi się okładka w gotyckim stylu. Co za naiwność!

Koniec HIM

Jak wiedzą wszyscy fani HIM niedawno nasz ukochany zespół zakończył działalność. Dla niektórych była to tragedia, inni wcale się nie przejęli, a jeszcze inni pokiwali głowami ze zrozumieniem, bo ostatnio wszystko wskazywało na to, że w zespole źle się dzieje. Odszedł Gas, został odwołany występ na Helldone, chodziły słuchy o nowej płycie, ale nikt nie znał szczegółów. I wreszcie ta wiadomość: zespół kończy działalność! Było to dla mnie zaskoczeniem, ale przyjęłam to ze spokojem. Członkowie zespołu nadal żyją, każdy z nich może coś nagrać, a Ville może nadal śpiewać. Bo niby co innego miałby robić? ;) Może znudziło im się grać love metal, ale wciąż mogą tworzyć.

Killsorrow - Little Something For You To Choke (2016)

Killsorrow to krakowska kapela powstała w 2008 roku z inicjatywy gitarzysty Michała Sokoła, muzyka znanego wcześniej z projektów Structure Of Reason, Symphony i Ananke. Oprócz niego zespół tworzą: Paweł Sokołowski (gitary), Kamil Kułaj (perkusja), Marcin Parandyk (wokal), Agnieszka Sokołowska (wokal) i Marcin Szczurek (bas). Killsorrow grali już z takimi polskimi legendami metalu jak Kat & Roman Kostrzewski, Hunter, Vader, Acid Drinkers, Hate oraz z Paradise Lost.

Hunter + Empatic: Białystok 10.03.2017

Jeszcze przed przyjściem na koncert zastanawiałam się, co jeszcze mogę napisać o Hunter. To oczywiste, że są jednym z najlepszych polskich metalowych zespołów. Bałam się, że będę musiała szukać innego pomysłu na posta (a moje posty ostatnio i tak pojawiają się rzadko). Nie miałam się jednak o co martwić - dużo było do napisania o koncercie Hunter + EmpatiC, który odbył się w białostockim klubie Zmiana Klimatu dziesiątego marca o 19.00.

Percival - Wild Hund Live 15.02.2017, czyli koncert muzyki z gry Wiedźmin 3: Dziki Gon

Nigdy nie byłam fanką gier komputerowych. Moje doświadczenie w tym zakresie obejmuje konsolę Pegasus i grę The Sims 3, nie znam się więc na fabularnych grach akcji, jak Wiedźmin. Uwielbiam natomiast książki o Wiedźminie, całą Sagę czytałam dwa razy i na pewno do niej wrócę. Wiedźmiński świat jest mi bliski na tyle, że z chęcią zagrałabym w grę, tylko z czystej ciekawości, jeśli miałabym taką okazję. Obejrzałam kilka filmików z gry na YouTube, więc mniej więcej wiem, jak wygląda.

Ciryam - Alone (teledysk)

Pora na kolejny polski zespół, ale tym razem nie nowy, ale już kilkunastoletni, mogący się pochwalić czterema płytami (plus demo nagrane także w wersji anglojęzycznej) i wieloma sukcesami. Mowa o Ciryam. Ich płyta Desires ukazała się w marcu zeszłego roku nie tylko w Polsce, ale też w Niemczech, Anglii, Szwecji, Estonii, Finlandii, Holandii i Szwajcarii.

AFI - AFI (The Blood Album) (2017)

Crash Love i Burials nie do końca przypadły mi do gustu, więc na AFI (The Blood Album) czekałam z niecierpliwością. Singiel White Offerings rozbudził moje nadzieje na odrobinę cięższe i mroczniejsze AFI. Snow Cats i Aurelia też całkiem polubiłam i szybko zapadły mi w pamięć. Słuchałam więc tych trzech utworów czekając na płytę.

Aether - Tale of Fire EP

Największą przyjemnością z prowadzenia bloga jest to, że czasem mam okazję przedstawić twórczość młodych, utalentowanych zespołów. Robię to z prawdziwą przyjemnością, szczególnie, jeśli zaczynam słuchać i okazuje się, że trafiłam na prawdziwą perełkę. Mam ostatnio szczęście, ponieważ EP-ka, którą chcę dziś zaprezentować to już druga (po Open Access) świetna płyta od młodych artystów z naszego podwórka.

Podsumowanie 2016

Jak co roku, mam ochotę krótko podsumować moje przesłuchane płyty, odkrycia i ewentualnie rozczarowania. Pod koniec roku zaczęłam nawet zapisywać sobie płyty, które przesłuchałam, żeby wiedzieć, ile ich było (zarówno nowe płyty, jak i starsze) - tak samo robię z książkami. Wyszło mi około 30, przy czym niektórych słuchałam tylko raz, a innych kilka razy. Były tam takie oczywiste (dla mnie) nowości jak płyty Lacuna Coil, RHCP, Lacrimas Profundere czy Chevelle, ale też ciekawostki jak Myrkur czy Anneke Van Giersbergen & Arstidir. 

Open Access - Towards The Wilderness (2017)

W tamtym roku miałam okazję przedstawić Wam Ep-kę młodego polskiego zespołu folk metalowego Open Access. Po lekkich zmianach w składzie (nowa wokalistka - Malwina Szałęga, nowy perkusista - Michał Szczygieł) zespół niedługo zaprezentuje swoją pierwszą długogrającą płytę pt. Towards The Wilderness, zawierającą 11 utworów (w tym jeden bonus track).