Skok w bok (a raczej w ambient), czyli wywiad z Ander

Chociaż nie przepadam za muzyką elektroniczną, wiem, że ma ona swój urok, szczególnie jeśli chodzi o ambient/dark ambient - w tej muzyce jest coś tajemniczego, odrywającego od rzeczywistości. Dobrze też czasem posłuchać czegoś innego, otworzyć się na nową muzykę i właśnie dlatego dziś chciałabym przedstawić wywiad z Aros Ander, artystą, który niedawno nagrał pierwszy solowy album z muzyką ambient zatytułowany Lamenty.

Nie jest to pierwsza płyta nad którą pracował Ander - polski producent i wykonawca. W tym roku mogliśmy go usłyszeć na najnowszej płycie Jakuba „Noxa” Ambroziaka. Wcześniej był częścią elektronicznej grupy FWWM (Fire Walk With Me). Uczestniczył w wielu projektach pobocznych, nagrał kilkanaście albumów. Po krótkiej EP-ce, nazwanej po prostu Ambient EP Ander zdecydował się nagrać coś dłuższego. W ten sposób powstały Lamenty - płyta klimatyczna, która wprost przenosi do innego świata. 

Oto pytania, na które uprzejmie odpowiedział Ander specjalnie dla O Muzyce Subiektywnie :)

Czy od zawsze interesowałeś się muzyką elektroniczną, czy był ktoś, dzięki komu ją pokochałeś? Jakiś artysta? A może ktoś znajomy wprowadził Cię w świat tej muzyki?

Był to naturalny proces, wcześniej grałem w rockowych kapelach i słuchałem metalu, nie kręciło mnie nic poza tym. Oczywiście z biegiem czasu zainteresowałem się innymi gatunkami, przeszedłem przez każdy rodzaj muzyki i obecnie słucham wszystkiego, co jest według mnie dobre i wartościowe. Jest tak wielu artystów, których słucham, ciężko podać jednego konkretnego.

Jak wpadłeś na pomysł, by na swojej płycie połączyć dźwięki japońskie i słowiańskie? Wydawałoby się, że te dwa światy zbyt się różnią, a jednak na Lamentach wszystko doskonale układa się w spójną całość.

Muzyka to fantastyczne narzędzie wyrażania siebie, pasjonuje mnie kultura Japonii. Wierzenia, gusła to całkowicie inny świat, lecz z drugiej strony to tacy sami ludzie jak my, w niektórych recenzjach płyty zarzucono mi że, pomysł jest pretensjonalny i pomieszanie różnorodności kulturowej jest niezdecydowaniem, ale to tylko jedna z części układanki którą sobie wymyśliłem, jeśli się w to zagłębisz to wszystko tu nabiera sensu, jestem o tym przekonany.

Według mnie takie pomieszanie różnorodności kulturowej często wychodzi lepiej, niż sobie to wyobrażaliśmy. Dla mnie wszystko brzmi bardzo dobrze. A jakie inne gatunki muzyczne Cię inspirują? Czego jeszcze lubisz słuchać?

Tak jak mówiłem na początku, nie zamykam się na gatunki, uwielbiam jazz, ambient, rock, hip-hop, pop czy death metal, długo by wymieniać, słucham wszystkiego, moja playlista to totalny miszmasz gatunków.

Czym jest dla Ciebie muzyka elektroniczna? Co najbardziej w niej lubisz?

Muzyka elektroniczna, jak muzyka w ogóle, jest dla mnie narzędziem do wyrażania własnych emocji poprzez dźwięk. Jest dla mnie tym czym dla malarza pędzle i farby, czym dla pisarza długopis i zeszyt, jest totalną wolnością. Możesz tworzyć własny świat bez żadnych ograniczeń. Wszystko siedzi w głowie, ty kreujesz rzeczywistość, to fantastyczne.

Zdecydowanie się z Tobą zgadzam - muzyka daje nieskończone możliwości, należy tylko umieć z nich skorzystać... Lamenty brzmią jak jeden długi utwór - nie ma wyraźnej granicy między nimi. Przywodzi mi to na myśl koncept album. Czy Twoja płyta opowiada jakąś historię?

Żyjemy tu i teraz ze świadomością, że wszystko się kiedyś kończy. Potrafisz wyobrazić sobie nicość po śmierci? Potrafisz wyobrazić sobie wieczność? Nie wydaje mi się. Cykl życia i śmierci, ból, radość, wszystko co nas otacza ma swój kres, początek i koniec. Odchodzą ludzie, z którymi byliśmy związani blisko i wydawałoby się, że tak już będzie zawsze, ludzie tworzą sobie iluzje, wiesz... Masz jakąś pracę której nienawidzisz, jednak chodzisz do niej i marnujesz swój czas, którego na dobrą sprawę nie wiesz, ile masz na tym świecie. Mówisz sobie, "a jakoś to będzie, jakoś to będzie..." i koniec końców robisz coś, czego nienawidzisz 20 lat, to jest dla mnie coś potwornego.

Kreatywność i dążenie do samorealizacji i doskonalenia jest kluczem, przynajmniej ja tak uważam, to moje zdanie. Lamenty są gorzkim płaczem nad przeciekającym przez palce czasem, bezpowrotnymi chwilami, lecz są też pogodzeniem się z samym sobą i ze światem. To, że wszystko się kiedyś kończy, opuszczają nas ludzie, nie umniejsza naszej egzystencji tu i teraz. Może podane to jest w zbyt hermetycznej formie i ciężko się w to wgryźć, ale taki jest koncept tego albumu. Drugą rzeczą jaką chciałem powiedzieć są właśnie różnice kulturowe, jednak koniec końców wszyscy kończymy tak samo. 

To bardzo ciekawe egzystencjalne przemyślenia i interesujący pomysł na płytę... Kolejne pytanie, które chciałam Ci zadać to, dlaczego właśnie Lamenty? Skąd taki pomysł na tytuł płyty?

Myślę, że odpowiedź zawarłem w poprzednim pytaniu. Generalnie, gdy zabieram się za robienie albumu najpierw wymyślam cały koncept jakby to miało wyglądać, nie jest tak że siadam i robię muzykę, zbieram dajmy na to 10 numerów i tyle. Gdy mam już gotowy pomysł w głowie wtedy zasiadam do tworzenia. Lubię gdy za muzyką idzie coś więcej, niż tylko pojedyncze utwory, mam teraz okres w którym eksperymentuję, gra na gitarze przestała sprawiać mi satysfakcję, modyfikuję jej dźwięk tak by brzmiał jak najmniej gitarowo. Mamy teraz fantastyczne możliwości, wszystko możesz nagrać w swojej sypialni, nie potrzeba już wielkiego studia nagraniowego, to jest świetne, daje ogromne możliwości rozwoju i samorealizacji, to mnie uszczęśliwia.

To prawda - możesz tworzyć muzykę mając przy tym większe możliwości niż ludzie kilkadziesiąt lat temu, nie musisz się ograniczać, szukać miejsca i sprzętu, by nagrywać... Bardzo dziękuję Ci za tę rozmowę i życzę wielu sukcesów! :)

Płytę Lamenty możecie przesłuchać poniżej. Jestem pewna, że wielbiciele gatunku nie będą zawiedzeni.