Młody artysta kontra legenda

Nigdy nie chciałam uchodzić za osobę, która toleruje tylko starsze zespoły, legendy rocka i politowaniem patrzy na młodszych artystów, uważając, że już wszystko, co najlepsze w muzyce rockowej zostało stworzone, a młode zespoły mogą już tylko naśladować swoich idoli. Od dawna żaden nowy artysta czy zespół nie zrobił na mnie większego wrażenia, choć staram się śledzić rockowe nowości, być na bieżąco. Jeśli coś odkryłam, to przeważnie były to starsze zespoły, których nie znałam, mające już kilka płyt, albo istniejące jakiś czas temu. Czyżbym już straciła zapał i zakopała się tylko w zespołach słuchanych od lat lub istniejących od co najmniej dekady?

Trochę rozumiem ludzi, którzy wychowani na klasyce rocka niechętnie sięgają po nowości, lub po prostu nie uważają ich za interesujące. Sama wpadłam w taką pułapkę. Przyzwyczajona do brzmień, które dobrze znam i które są ze mną od lat, przywiązuję małą uwagę do rockowych nowości, nowych brzmień. Rock, który prezentują młode, dopiero zaczynające zespoły różni się od tego, którego słucham od dawna i rzadko coś mnie przekonuje.

Jakiś czas temu spotkałam się z wieloma artykułami na temat zespołu Royal Blood. Ich płyta została uznana najlepiej sprzedającym się rockowym debiutem od 2011 roku. Po przeczytaniu wielu pozytywnych recenzji na temat ich muzyki, postanowiłam ich sprawdzić. Nie słuchałam całej płyty, tylko kilku utworów i pierwsze, co mi przyszło do głowy, to duże podobieństwo do Queens Of The Stone Age. Podobno chłopaki (a jest ich w zespole tylko dwóch!) bardzo inspirują się właśnie tym zespołem, a także twórczością Jacka White'a. Na razie mam mieszane uczucia co do ich muzyki, ale nie chcę ich skreślać. Jest w nich coś ciekawego, ale na razie nie wiem jeszcze, jak to opisać. Ale jedno muszę im przyznać: wyróżniają się na plus na tle indie rockowych artystów, których ostatnio pojawiło się mnóstwo.

Innym młodym zespołem, który mnie zainteresował jest Darlia. Rok temu pojawiło się ich EP Knock Knock, a debiutancki album wychodzi pod koniec lutego. To brytyjski zespół, który przyciągnął mnie utworem Stars Are Aligned, którego refren z jakiegoś powodu skojarzył mi się z Jane's Addiction. Queen of Hearts brzmi momentami jak Nirvana, ale wokalista, 19-letni Nathan Grey mówi, że jego zespół nie miał zamiaru brzmieć grunge'owo. Candyman pomimo "słodkiej" nazwy zawiera świetne, brudne riffy. Właściwie wszystkie ich utwory, które udało mi się znaleźć, spodobały mi się. Jakie jeszcze inspiracje słychać w utworach? Oasis, Stereophonics, The Libertines...

Każdy młody artysta kimś się inspiruje, albo w jego muzyce słychać czyjś wpływ. Szczególnie w dzisiejszych czasach, kiedy trudno już wymyślić coś nowego. Niektórzy jednak nagrywając, pisząc piosenki robią to czasem w świeży i interesujący sposób. Dla mnie tak właśnie gra Darlia - są tu i świetne, niezbyt "grzeczne" i wygładzone riffy, są chwytliwe refreny, jest  rockowa energia, której mi ostatnio brakowało u nowych artystów. Zapraszam do słuchania.

Myślę, że młode zespoły rockowe też mają coś do zaoferowania i to nie tylko teraźniejszym nastolatkom, czy dwudziestolatkom. Trzeba tylko być otwartym.